کد مطلب:24350 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا اين حديث كه مي گويد موءمن بايد هركسي را از خود بهتر بداند با جهادو امر به معروف منافات ندارد؟

برخوردهاي اخلاقي در اسلام، داراي محدوده و زمينه خاصي است. اين كه گفته شده «همواره خود را از ديگران پايين تر بدانندِ مربوط به داخل جامعه اسلامي و يا حداكثر مربوط به روابط فردي است؛ ولي اين بدان معنا نيست كه احكام به واسطه اين فضيلت اخلاقي به كنار نهاده شود؛ مثلاً امر به معروف و يا نهي از منكر نكنيد چه بسا كه آن فرد از شما بهتر باشد و يا اگر كسي به تمام معنا مفسد است، با او كنار بياييد چون ممكن است از شما بهتر باشد و... در حالي كه مثلاً در قرآن آمده است: {A{/Bأَشِدَّاءُ عَلَي اَلْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ {w7-11w}{I48:29I}/}A}{M؛ [مؤمنان ] با يكديگر مهربان اند، ولي در برابر كافران بسيار شديد و سرسخت عمل مي كنندM}. بنابراين بايد حيطه دستورات اخلاقي را شناخت و به دقت آنها را ترسيم نمود. گذشته از اين كه حتي در امر به معروف و نهي از منكر نيز، ممكن است انسان، واقعاً شخصي را كه امر به معروف مي كند برتر از خود تصور نمايد؛ ولي در هر صورت وظيفه او است كه وي را امر به معروف و نهي از منكر كند.